Alman edebiyatından devam ediyoruz efenim kitap postlarına. İlla ki bu kitabı duymuşsunuz hatta belki de okumuşsunuzdur.Çünkü kitap hem Nobel ödüllü hem de bir çok ülke de "çok satanlar"a girdi. Siddharta bir Budizm öyküsü aslında. Budizm inancını,Buda'nın ilk zamanlarını genç bir oğlanın gözünden anlatıyor. Kitabın anlatmasına ve benim bildiklerime göre Budizm benim hiç aklımın olmadığı bir inanç doğrusu. Daha doğrusunu söylemek gerekirse benim hayat felsefeme,hayata bakış açıma çok ters. Budizm'de daha çok kendine,içine yönelme var. Dünyadaki her şeyden arınıyorsun,yemekten,insanlardan,paradan maldan mülkten hatta kıyafetlerden biri. Daha çok meditasyon yaparak ve Buda öğretilerine uyarak bir yaşam geçiriyorsun.
İnsanlardan,gerçek hayattan çok uzak,real olmayan bir yaşam bence.Evet dünyanın zevklerinden arınmak ve hayatını böyle yaşamayı sürdürmek iyi bir şeymiş gibi geliyor başlarda ama bence insanoğlu "insan" olduğunu unutuyor bazen herhalde. Dünya'nın zevklerini tatmadıktan sonra ne anlamı var ki yaşamanın ? İnsanlardan ayrı yaşadıktan sonra ne anlamı var ki insan olmanın ? Ayrıca temel ihtiyaçlarını dilenerek daha doğrusu onların gözünde "sadaka" isteyerek gideriyorlar. Kalk çalış ! Bak bu zihniyete sinir oluyorum işte.Para olmadan,yemek olmadan,insan olmadan,stres olmadan,gezmeden,görmeden,araştırmadan,dinlemeden,acı çekmeden,gülmeden,sevişmeden,aşık olmadan,dans etmeden,yağmurda yürümeden vb ... hayat yaşanmaz ! YAŞANMAZ ! Sonra Siddharta gibi olursunuz işte :D Neyse o taraflar spoilera giriyor o yüzden daha fazla şey etmiyorum.Ne demişler her şeyin fazlası zarar."Orta" erdemdir.Her şeyi "orta" yaşayın ama YAŞAYIN !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder