Resmen kitap 3 haftadır elimde sürünüp duruyordu.Denize gitmeden gitmeye okur olmuştum ama nihayet Urla ya gidişimizde bitirdim.Aslında öyle elimde sürüklenecek bir kitapta değil oldukça akıcı ve bir çok sayfasını gözyaşlarım yüzünden ıslattığım bir kitap oldu."Sen bu kitabı okumadın mı daha?" diyenler olacaktır.EVET OKUMADIM ! Daha doğrusu okuyamadım çünkü bu kitap tam da benim üniversiteye giriş sınavım döneminde çıktı ve baya da bi popi oldu,çok satanlardan düşmedi hatta sanırım filmi de çıktı.Neyse siz zaten biliyorsunuzdur.Kardeşim almasa daha da okuyacağım yoktu ya bu kitabı neyse :/ Çünkü açıkçası kitap hakkında o kadar çok spoiler yedim ki okumuş gibi sayıp durdum kısaca kandırdım kendimi :)
Kitaptan biraz kendi fikrimce bahsecek olursam : İyi ki bu topraklarda doğmuşum deyip şükrettirdi.Savaş Allah göstermesin ve yaşatmasın dünyanın en zor şeyi.Hele de toprakların dini bir taraflarından anlayıp Müslümanlığı çok farklı anlayan ve yaşayan tarikatlarca kuşatılmışsa.Olan en çokta çocuklara oluyor.Bunu bir kez daha anlatmış değil adeta yaşatmış kitap.
Emir ve Hasan, Kabil'de monarşinin son yıllarında birlikte büyüyen iki çocuk... Aynı evde büyüyüp, aynı sütanneyi paylaşmalarına rağmen Emir'le Hasan'ın dünyaları arasında uçurumlar vardır: Emir, ünlü ve zengin bir işadamının, Hasan ise onun hizmetkârının oğludur. Üstelik Hasan, orada pek sevilmeyen bir etnik azınlığa, Hazaralara mensuptur.Çocukların birbirleriyle kesişen yaşamları ve kaderleri, çevrelerindeki dünyanın trajedisini yansıtır. Sovyetler işgali sırasında Emir ve babası ülkeyi terk edip California'ya giderler. Emir böylece geçmişinden kaçtığını düşünür. Her şeye rağmen arkasında bıraktığı Hasan'ın hatırasından kopamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder