Akilah'ın bu zamana kadar okuduğum en iyi ve en doyurucu romanıydı bence,neredeyse 600 sayfalık kitabı 2-3 günde bitirdim.Kitap hem çok akıcı hem düşündürücü hem doyurucu; hem duygu olarak hem de bilgi olarak. İçinde yok yoktu resmen , bir Türk tarihi geçidi gibiydi. Sümerlerden girip Cumhuriyete kadar güzel bir akış sağlanmış. Bu kitap şiddetli tavsiyemdir :)
Üslup olarak yine aynıydı bence kendisini bu konu da hiç geliştirmiyor Akilah ve Tanzimat Döneminde hikayenin arkasında halkı bilinçlendirmek için fasulye tarifi veren Ahmet Mithat gibi. Gerçi biz de şu anda bir nevi Tanzimat Dönemini yaşıyoruz diyebiliriz o yüzden Akilah'ın bu tarzını artık eskisi gibi yadırgamıyorum. Ayrıca iki zıt karaktere ve çevreye,dünya görüşüne sahip tarafı kendi içinde anlatması oldukça hoşuma gitti.Bunu en son Zülfi Livaneli'n de görmüş ve çok etkilenmiştim.
Kitapta bazı göndermeler de olduğunu düşünüyorum öncelikle kitabın kadın karakterlerinin ismi gibi , Ülkü , Atatürk'ün manevi kızı olan Ülkü Adatepeye , İlmiye ile de Sümerolog Muazzez İlmiye Çığ ... Tabi benim göremediğim ya da şuan hatırlamadığım göndermeler de vardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder