Lise zamanında okuduğum ama unuttuğum hikayelerden biri olan Satranç'ı tekrar okudum ve oldukça sevdim.Kısa ve akıcı bir hikaye.Aslında öyle çok söylendiği gibi kitabı okuyabilmek için satranç bilginizin olmasına gerek yok çünkü kale nasıl gider at nasıl gider dışında satranç hakkında benim de çok bir bilgim yok çünkü sabır ve titizlik gerektiren bir oyun o da bende yok :D Eğlence amacıyla oynanacak bir oyun değil bence stratejiler geliştirmek ve kafanı kullanmak gerekiyor bu da beni yoruyor :D
Hikaye içinde hikayenin olduğu tatilde okunabilecek çok güzel bir kitap.Bu kitap Zweig'ten ikinci kitabım oldu ve Zweig'in sıkıcı olmayan ve insan psikolojisini çok iyi yansıtan tarzını çok seviyorum.Kitapları genelde karakter analizlerden ve kişi hikayelerinden oluşuyor bu da benim ilgimi çekiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder