Bu kitap postumuzun konusu Canan Tan'ın son çıkan Pembe ve Yusuf romanından bir önce çıkan romanı Hasret.
Canan Tan'ı bilen bilir ben ergenliğimden bu yana okumayı pek severim.Lisedeyken üniversiteli kızların hayatlarını anlatan hikayeler yazardı ne özenir nasıl içim giderdi o hayatlara anlatamam.Tabi şimdi büyüdük üniversite hayatının öyle pekte özenecek bir şey olmadığını gördük.Hee özgürlük mü özgürlük ! Orasına diyecek bir şey yok ama insanları çok çok iyi tanımaya başlıyorsunuz üniversite insanlar öyle şeyler yapıyor ki aklınız almıyor sadece dışardan üçüncü bir göz olarak seyire dalıyorsunuz.Daha ilk senemde neler gördüm bir bilseniz...Olayları burada ifşa etmek istemiyorum elbette.
Neyse efenim kitaba gelecek olursak Allah aşkına nolmuş bu kadına böyle!
Hem onu stilini değiştirmiş başka konulara yönelmiş hem de üslubunu bile değiştirmiş.Daha ağır daha yazarsı bir havada yazmaya başlamış böylece samimiyet falan aradan kalkmış bence.Daha çok gençlik romanı değilde edebi roman yazılmaya çabalanmış ama hikayede bence konu bütünlüğü sağlanamamış hikaye çok kesik kesik olmuş.Arada ona ne oldu diye düşünürken hopp bambaşka bir zaman dilimine geçilmiş, bir de bana sanki biraz aceleye getirilmiş bir romanmış gibime geldi.
Canan Tan'ın hep aynı tarz kitaplar yazmasından sıkılmış olabilir belki artık bir kesim ama bence bildiği yollardan gitmeli.Böylesi biraz sıkıcı olmuş ne yalan söyleyeyim.
Hasret ve Canan Tan arasında bir çizgi falan yoktu ya ben onu direkt birleştirerek okudum. Canan Tan'ın ilk adı Hasret miymiş dedim :-)
YanıtlaSilhahha hayır şimdi iki tane çizgi olmasın diye koymadım :D
YanıtlaSil