Biraz geç oldu ama PDR hayatımın 3.yılında Üstün Dökmen okumaya başladım :D Evet bu kadar geç olmasından dolayı biraz utanıyorum açıkçası ama genelde kişisel gelişim kitaplara bana çok bayık geliyor ve nedense alanım olmasına rağmen çok fazla okuyamıyorum ama Üstün Dökmen benim idollerimden biri bu konuda o yüzden bütün kitaplarını (en azından bulabildiklerimi) okumaya ve notlar almaya karar verdim.
Dökmen'den ilk okuduğum kitap olmasına rağmen kitapta o alaycılığını,samimi gülüşünü ve söylemlerini çok açık bir şekilde hissettim.Karakterlerin ve hikayenin içine yer yer kendini ve yorumlarını sokması baya bi gülümsetti beni.Oldukça açık ve akıcı,sade bir üslupla yazıyor zaten kendisi.Kısa bir hikaye anlatıyor ama o hikayenin üstünde de bir çok ders veriyor aslında insanlara."Kendini ve toplumu kandırmak" , "dürüstlük" gibi eylemlerin üzerine yoğunlaşıyor bu kitabında.Hikayesinde ara ara açıklar versede geneline bakıldığında akıcı ve çok çabuk okunan bir kitap.Lades oyunu aslında göründüğü kadar masum bir oyun değilmiş diyor insan ...
Ladesçiyi bir süre önce bende okumuştum ve senin gibi kişisel gelişim kitaplarından neredeyse hiç hoşlanmıyorum :) Ama bu kitabı sevmiştim :)
YanıtlaSilaynen hikayelerden kişisel gelişim daha iyidir :)
SilOkumadım ben bu kitabını.Okumalı :)
YanıtlaSil