Herkese merhabalar efenim,
Bazı kitaplar vardır, sizi alıp bir yolculuğa çıkarır ve son sayfayı çevirdiğinizde artık eskisi gibi hissetmezsiniz. Nermin Bezmen’in Teo adlı romanı, tam da böyle bir kitap. Bu kez yazar, bizi geçmişin tozlu sayfalarına değil, küçücük bir çocuğun yüreğine götürüyor. Ve o yürek, tüm masumiyetiyle hayata tutunmaya çalışan bir savaşçıya ait.
Teo, henüz küçücük bir çocuk ama hayat ona ağır bir yük yüklemiş: kanser. Çocukların saf hayal dünyası ile acımasız gerçekler arasında sıkışıp kalan Teo’nun gözünden hastalık sürecini, ailesinin bu süreçte yaşadığı duygusal fırtınaları ve umudun ne kadar güçlü bir duygu olduğunu görüyoruz.
Nermin Bezmen, Teo’nun hikayesini anlatırken sadece bir çocuğun hastalığını değil, aynı zamanda sevginin, inancın ve direncin gücünü de gözler önüne seriyor. Teo’nun yaşadığı fiziksel zorlukların yanında, hayallerini, korkularını ve minicik kalbine sığdırdığı kocaman sevgiyi hissediyorsunuz.
Teo’nun yaşadığı zorluklar sadece onunla sınırlı değil. Bir çocuğun hastalığı, tüm ailesini etkileyen büyük bir sınav. Annesinin ve babasının acıları, çaresizlikleri ve yine de umudu elden bırakmamaları, kitabın dokunaklı yönlerinden biri. Bir anne-babanın evladını hayatta tutmak için verdiği mücadeleyi okumak insanın içine işliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder