Çocuk psikolojisi bence aslında en zor alanlardan biri gibi gözüksede çocuklar çok basit ve saftırlar.Bebeklik ve çocukluk döneminden bu yana istedikleri aslında tek bir şey vardır : İLGİ ! Tabi bazı anne ve babalar bu ilgiyi maddi olarak anlayıp çocuğunun bir dediğini iki etmeyerek 5 yaşındaki çocuğun dahi elinde lüks telefonlar görebiliyoruz.Bu şekilde çocuklarıyla ilgilendiklerini zanneden anne ve babalar aslında çocukların ''hayır'' algısını öğrenmesini engelliyor ve bir süre sonra çocuk aç gözlülüğe ve daha fazla istemeye başlıyor.Bir süre sonra anne ve babalar istemeden çocuklarının elinde kukla haline dönüyor.''Hayır'' lafını daha önce hiç duymamış olan çocuk anaokulu gibi toplu ortamlarda öğretmeninin laflarını dinlememeye arkadaşlarıyla paylaşmamaya ya da birlikte bir oyun oynamaktan dahi aciz olmaya başlıyor.Bu tip çocuklar ciddi bir psikolog ya da uzman yardımını başvurulmazsa sorunlu bireyler oluyor.
Tam tersi bir durumda kendi dünyamızla ve işlerimizle o kişilerin ifade ise söylemek gerekirse ''eve ekmek parası getirmek için sabahtan akşama kadar çalışırken'' çocuğumuza olan ilgimizi ve sevgimizi kaybetmemiz gerekir.Tamam çok yoğun bir program ya da döneme girebilir insanlar ama gün 24 saattir çocuğunuzla oynayacağınız yarım saatlik bir evcilik oyunu bile hem çocuğunuzun davranışlarını hayal dünyasını gözlemleyebilmeniz için bir fırsattır hem de beraber nitelikli zaman geçirmiş olursunuz.
Çocuğun gelişimindeki en büyük problemlerden biride sağlıksız bir ev ortamının olmasıdır.Babanın anneye sözel ya da fiziksel şiddet uygulaması o çocuğun bu tür tramvalara maruz kalması çocuğun gelecekte ezik bir tip ya da şiddet yanlısı saldırgan bir tip olmasını belirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder