Bu dönem resmen bir savaş içerisindeyim.Hem içeri (kendime karşı) hem de dışarı karşı (aile,arkadaşlar,okul vb).Bu savaşlar insanı büyütüyor derler bilmiyorum doğru mu ? Tek bildiğim ne istediğim.Biran önce okul ve şu süreç bitsin KPSS sınavına girmiş hatta kazanmış tain olacağım yeri bekleyip görmek ve en sonunda gitmek,kendi hayatıma başlamak istiyorum.Bence insanın gerçek hayatı asıl o zaman başlıyor.Kendine ait bir ev,kendi işin,kendi kazandığın paran,kendi eşyaların kendi düzenin ve kendi hayatın.Daha sonra evlilik,çocuk falan ... Bu süreçleri yaşamadan o mutluluklar gelmiyor biliyorum ... Kendime ait iyi bir gelecek hazırlamak için bu kadar çabalıyorum."Millet ne savaşlar veriyor " demeyin sakın bana ! Allah dağına göre kış verir.Herkesin savaşı,istekleri,fedakarlıkları ayrıdır.Elbette Allah kimseyi sevdikleriyle,evladıyla sınamasın ! Ama bu da benim mütevazi savaşım.Biliyorum gelip geçecek (nasıl üniversite döneminde geçtiyse) o zamana kadar "Evin yolunu bulana kadar pes etme !" diyorum ve ne zaman kendimi böyle sıkılmış ve bu düşünceler içince boğulmuş hissetsem Sia ablamızdan bu şarkıyı dinliyorum bana çok iyi geliyor :)
Beni uyutmayan şeytanlarla savaştım
Denize seslendim ama o beni terketti...
Ama asla vazgeçmeyeceğim, hayır, asla vazgeçmeyeceğim, hayır, hayır
Hayır, vazgeçmeyeceğim, hayır, asla vazgeçmeyeceğim, hayır, hayır...
Ve beni hayal kırıklığına uğratmana izin vermeyeceğim
Yere düştüğünde ayağa kakmaya devam edeceğim
Ah,asla vazgeçme,hayır,asla vazgeçme,hayır hayır,oh
Yolumu bulacağım,eve giden yolumu bulacağım
Yolumu bulacağım,eve giden yolumu bulacağım
Yolumu bulacağım,eve giden yolumu bulacağım
Yolumu bulacağım,eve giden yolumu bulacağım...
Ahh sia yi herzaman sevmisimdir 😊.
YanıtlaSil