Herkese merhabalar efenim,
Tarık Tufandan okuduğum son deneme kitabı olacak artık bu.Bir de utanmadan şu türe roman yazıp durmayın vallahi artık sinirim bozuldu.Bir şey de demek istemiyorum artık.
Tarık Tufan varoluşsal yalnızlığımızın peşine düşüyor.
Genç bir adam, kafası karışık, âşık, toplum denilen çemberin yavaş yavaş dışına çıkıyor. Sorular soruyor hayata, yaşamın önüne çıkardığı bilgeleri yüreğiyle dinliyor…
“Seni saklıyorum, parmaklarını, ellerini saklıyorum, gülümserken kıvrılan dudaklarını saklıyorum, hoşça kallarını saklıyorum, bembeyaz yüzüne bir anda dolan şaşkınlıklarını saklıyorum. Sırf bu yüzden kalbim bir gün paramparça olacak.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder