Zweig külliyatımı tamamlamak için okuduğum bir kitabından bahsedicem bugün sizlere.Kitaba ismini veren Mürebbiye novellası hariç içinde 1-2 tane daha novella var ama ben onları pek beğenmedim açıkçası daha doğrusu pek bir şey anlamadım içine pek giremedim , bu kitabı bence diğer kitaplarına oranla daha bi tık sıkıcı geldi bana , Zweig tarzı betimlemeler (hem duygusal hem de çevresel) aşırı fazla geldi bana :/
Mürebbiyeleri katı bir ahlak anlayışının kurbanı olurken, yetişkin dünyasının gaddarlığıyla tanışan iki masum çocuk; Como gölü kıyısındaki bir otelin dingin ortamında gözüne kestirdiği bir genç kıza imzasız aşk mektupları yazarak zalimce bir oyuna girişen görmüş geçirmiş beyefendi; Tirol Alplerinde küçük bir lokantada gençliğinin platonik aşkıyla karşılaşan, artık düşkün ve yaşlı olan bu adama yıllar öncesinden duyduğu gönül borcunu ödeme fırsatı bulan evli bir kadın; bir genç kızın yarı histerik şefkat arayışında ifadesini bulan susuzluktan kurumuş toprak ve sıkıntılı yağmur bekleyişi. Zweig bu öykü derlemesinde, dönüştürücü deneyimleri sağlam anlatılara dönüştürmekteki ustalığıyla yine insanın kusurlarını, özlemlerini, karşılaştığı engelleyici durumları empatiyle çözümlüyor.
(Tanıtım Bülteninden)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder