Herkese merhabalar efenim,
Şu sıralar adam akıllı kitap okuyamıyordum.Amasya da okumak için götürdüm Hakan Günday'ı ve bir solukta bitirdim.Konu yeraltı edebiyatının prensi Hakan Günday olunca reading slump falan kalmıyor insanda :) Yine Türkiye başta olmak üzere bütün dünyaya gelmiş geçirmiş sağ olsun.Okurken maalesef yazdıklarının birer distopya ya da fantezi ürünü değilde gerçeklerden yola çıkılarak yazıldığını,kurgulaştırıldığını bilmek bir tık can sıkıyor.Zaten Hakan Günday hiç bir kitabında size gül bahçesi vaadetmiyor size o güllerin dikenlerini hatta o dikenlerin sizin etinize batmasını vaadediyor.
Yeni bir binyılın arifesinde, Birinci Dünya Barışı Vakfı’nda çalışan Zamir’in görevi ne pahasına olursa olsun savaşları durdurmaktır. Baş döndüren barış senaryoları, komplolar ve mücadeleler içinde Zamir şu soruya yanıt arar: İnsan nasıl barışır?
“Demek ki bu evrende her şey bir şarapnel. Ve genişlemekte olan, aslında bir şarapnel bulutu. Demek ki Samanyolu ve içindeki güneş ve etrafındaki dünya ve üzerindeki insan ve aklındaki her şey bir şarapnel. Düşüncesi, inancı, duygusu, icadı, hepsi. Demek ki insan insana saplanmak için var… Zaten öyle olmasaydı bu kitap olmazdı.”
bu romandan önceki tüm romanlarını okudum. okuycam bunu da. günday sevenler bu romanı hafif buldu, son romanları hep hafif zaten. kinyas kayra ile kıyaslayınca diğerleri eh işte yani :)
YanıtlaSilevet diğer romanlarına göre daha hafif elbette ama konusu aslında çok güncel ve düşününce çok ağır :)
Sil