Bugün bayrama girmeden önceki son iş günümdü işten geldim aklanıp paklandım yemeğimi yedikten sonra postumu yazayım dedim.
Tanizaki'den ikinci okuduğum roman olan Naomi var bugün ki kitap postunda.Okurken yine her karaktere ayrı ayrı gıcık olmayı başardım hatta o kadar gıcık oldum ki bir yerden sonra kitabı okumakta baya zorlandım.Bir süre Tanizaki'nin gıcık karakterlerine doydum bir daha ne zaman bir Tanizaki kitabı alır okurum bilemiyorum.Kitabı aslında tam anlamıyla Lolita kitabına benzettim.Onun daha çok Japon versiyonu gibiydi.Japonların psikolojik olarak ırklarından nasıl içten içe nefret ettiğini , ne kadar çok Batılılara ve Batılılaşmaya meraklı olduklarını bir kez daha anlamış bulundum tabi bu duyguları onları ahlaken de psikolojik olarak da oldukça kötüye yönlendiriyor.
"Şunu fark etmiştim ki bir kadının yüzü, erkeğin nefretini çektikçe daha da güzelleşiyordu."
Na-o-mi: Üç hece, iki insan/medeniyet, bir başyapıt.
Bir yönüyle daha önce yazılmış bir Japon Lo-lee-ta...
Doğu ve Batı, sevgi ve öfke, aşk ve gurur, kadın ve erkek, insan ve insan arasında yaşanan gerilimlere dair bir temel roman...
Naomi, Batı hayranlığından yozlaşmaya, saplantıdan budalalığa ve hazdan işkenceye (veya tam tersi) ilerleyen hikâyesiyle, Juniçiro Tanizaki'nin neden yirminci yüzyılın en önemli yazarlarından biri olduğunu da anlatıyor.
"Onun hata ve kusurlarıyla sürekli yüz yüze gelmekten kurtulamıyor, eve hep mutsuz dönüyordum. Ancak bu mutsuzluk hiç de uzun sürmüyordu, zira ona duyduğum aşk gece boyunca değiştikçe değişiyordu. Tıpkı bir kedinin gözleri gibi..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder